یکی از مهمترین دغدغه های بشر در طول تاریخ، انتخاب راهی موثر در انتقال مفاهیم خود به دیگر همنوعان بوده است راهی که فراتر از محدویت های زبانی بتواند مفاهیمی جهان شمولتر عرضه نماید. هنر متعالی ترین روشی است که به وسیله آن انسانها توانسته اند ارتباط دنیای درون خود با جهان پیرامونی را برقرار سازند. بررسی تاریخ کوشش های هنری در دوره میانه ایران می تواند ابعاد شگرفی از نوع تفکر آن زمان را بازنمایی نماید. در این میان معماری به عنوان رشته ای میان صنعت و هنر جایگاه ممتازی در تاریخ را به خود اختصاص داده است. این بخش به پژوهش های تاریخی در هنر و معماری دوره میانه تاریخ ایران می پردازد.